W marcu każdego roku następuje waloryzacyjny wzrost świadczeń emerytalno-rentowych. Nie jest to jedyna podwyżka mająca miejsce w marcu każdego roku. Otóż wraz ze wzrostem świadczeń następuje (również waloryzacyjna) podwyżka kwot wolnych od egzekucji. Są to kwoty, które po dokonaniu potrąceń są ustawowo gwarantowane ubezpieczonemu. Ich wartość nie pozostaje zatem bez znaczenia dla ubezpieczonych.

Świadczenia z ubezpieczenia społecznego można podzielić na dwie podstawowe grupy: na krótkoterminowe oraz długoterminowe. Świadczenia krótkoterminowe to przede wszystkim zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, które są finansowane z ubezpieczenia chorobowego albo wypadkowego oraz zasiłek opiekuńczy i zasiłek macierzyński należne z ubezpieczenia chorobowego. Wypłaca je ZUS albo płatnik składek posiadający na mocy ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2780), zwanej ustawą zasiłkową, uprawnienia płatnika zasiłku. Druga kategoria świadczeń to długoterminowe, a więc renty, emerytury, świadczenia przedemerytalne, nauczycielskie świadczenia kompensacyjne, rodzicielskie świadczenia uzupełniające, które są wypłacane wyłącznie przez organ rentowy.

Należności podlegają potrąceniom i egzekucji na zasadach wskazanych w art. 139-144 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2024 r. poz. 1631 ze zm.), zwanej ustawą emerytalną, co dotyczy:

• wprost świadczeń długoterminowych i
• krótkoterminowych za sprawą art. 66a ust. 1 ustawy zasiłkowej, który to przepis potrąceń ze świadczeń określonych w ustawie zasiłkowej nakazuje dokonywać na zasadach przewidzianych w przepisach ustawy emerytalnej.